Αντιστρέφοντας τη λαϊκή παροιμία τα κεράσια δίνουν στον οργανισμό ποικιλία θρεπτικών συστατικών, βιταμινών και ιχνοστοιχείων ικανά να συμβάλλουν στην εύρυθμη λειτουργία του, στην πρόληψη και άλλοτε στη θεραπεία πολλών νοσημάτων και εκφυλιστικών παθήσεων.
Εκτός από την υπέροχη γεύση τους προσφέρουν και πολλά οφέλη στην υγεία, χάρις στα θρεπτικά τους συστατικά και στις μοναδικές αντιοξειδωτικές ουσίες τους. Κανείς δεν ξέρει να πει με σιγουριά για τον τόπο καταγωγής της κερασιάς, ωστόσο, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι προερχόταν από τη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα από την πόλη της Κερασούντας (από όπου πήρε το όνομά της) στην Ανατολία της σημερινής Τουρκίας, κοντά στη Μαύρη Θάλασσα. 
(Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή το όνομα της κερασιάς προέρχεται από τη λέξη “κεραία”, εξαιτίας της ορθόκλαδης διαμόρφωσης του δένδρου.) Ο Θεόφραστος, ο αρχαίος χρονογράφος που κατέγραψε τα είδη των φυτών, αναφέρει ότι η κερασιά ευδοκιμεί όπου και η φιλύρα (φλαμουριά) και περιέγραψε το κεράσι ως ένα “φρούτο χρώματος ερυθρού το οποίο έμοιαζε στο σχήμα με διόσπυρο και στο μέγεθος με φασόλι”.
Τα κεράσια στη διατροφή μας
Η ιστορία λέει, ότι , η κερασιά έφτασε στην Ελλάδα, και στην συνέχεια στη Ρώμη είτε με τα αποδημητικά πουλιά, που ”έσπερναν”, στη διάρκεια των πτήσεών τους, τα κουκούτσια από τα κεράσια που είχαν καταπιεί στην Ανατολή, είτε από εμπόρους και μετανάστες που μετέφεραν τα μοσχεύματα του κερασιάς από τη χώρα καταγωγής τους. Η επικρατέστερη εκδοχή όμως είναι αυτή που αναφέρει ότι, ο στρατηγός Λούκουλος – διάσημος για τα πλούσια τραπέζια του – έφερε την κερασιά στην Ιταλία μετά τη μάχη της Κερασούντας. Αναφέρεται όμως, ότι στην πραγματικότητα μάλλον έφερε κάποια νέα ποικιλία, αφού το φρούτο ήταν ήδη γνωστό.
Εκτός από την Ευρώπη , οι κερασιές έχουν ιδιαίτερη θέση στον πολιτισμό και στις παραδόσεις της Ιαπωνίας. Οι ανθισμένες κερασιές και οι γιορτές που οργανώνονται εκείνη την εποχή είναι χαρακτηριστικές και ιερές για την χώρα.
Είναι δέντρο σύμβολο και το προσφέρουν ως ένδειξη φιλίας σε άλλους λαούς. Επίσης η λαβή των σπαθιών των σαμουράι ήταν στολισμένη με κεράσια, που συμβόλιζαν την πολεμική κλίση και τη μοίρα αυτών των ανδρών. Ο κόκκινος καρπός του κερασιού ήταν σύμβολο του αίματος και της σάρκας, που έπρεπε να κοπεί για να φτάσει κανείς στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Αλλά και στους γάμους, το έθιμο απαιτεί να ετοιμάζεται ένα ρόφημα από άνθη κερασιάς, εγγύηση για την ευτυχία των νεονύμφων.
Στην βοτανική, ο καρπός του κερασιού, είναι μιά «δρύπη» (πυρηνόκαρπα φρούτα), που ανήκει στην οικογένεια Rosaceae , του γένους, Prunus. Μερικά από κοινά φρούτα της κατηγορίας «δρύπης», είναι τα δαμάσκηνα, τα ροδάκινα, βερίκοκα, κλπ. Αν και υπάρχουν διάφορα είδη κερασιών, δύο είναι οι πιο δημοφιλείς ποικιλίες τα αγριοκέρασα ή γλυκά κεράσια και τα πετροκέρασα.
Τα γλυκά κεράσια ανήκουν στο είδος Prunus avium, ενώ τα πετροκέρασα ανήκουν στο είδος Prunus cerasus. Τα κεράσια έχουν κεντρικό “πετρώδες-σκληρό” κουκούτσι που περιβάλλεται από τη σάρκα του φρούτου διαστάσεων περίπου 2 cm σε διάμετρο. Εξωτερικά οι καρποί έχουν “λαμπερό” κόκκινο ή μοβ χρώμα με πολύ λεπτή φλούδα.
Στην Ελλάδα καλλιεργούνται αρκετές ποικιλίες ενώ τα κεράσια που παράγονται θεωρούνται εξαιρετικής ποιότητας. Πιο γνωστές ποικιλίες είναι η κερασιά Ρουπκόβου, που παράγει τα τραγανά κεράσια της Έδεσσας, η πετροκερασιά, με τα τραγανά και νόστιμα πετροκέρασα που φέρουν μία χαρακτηριστική γραμμή στο μέσο του καρπού και η κερασιά των βοδενών με τα μεγάλα και νόστιμα κεράσια. Τα κεράσια που παράγονται από τις πιό πάνω ποικιλίες, εκτός από την εγχώρια κατανάλωση, εξάγονται. Άλλες ποικιλίες είναι η τραγανή Βόλου, η Ναπολέων, που έχει μεγάλη παραγωγή κερασιών και η καλλιέργεια της αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια και η φράουλα Βόλου.
Η Ελλάδα έχει την 10η θέση στον κόσμο με 43.000 τόνους ετησίως. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε πολλές περιοχές της Ελλάδας που παράγουν κεράσια , οργανώνονται «Γιορτές κερασιού», όπου μπορεί κάποιος να δοκιμάσει τόσο φρέσκα φρούτα από διάφορες ποικιλίες όσο και γλυκά του κουταλιού, χυμούς και άλλα παρασκευάσματα. (Κυρίως στην Βόρεια Ελλάδα , όπως στην Έδεσσα, στις Σέρρες, στα Γρεβενά , στην Πιερία , αλλά και στην νότια Ελλάδα στην Αχαΐα, στην Αρκαδία κ.α).
Το κεράσι ως καλλυντικό- Λάδι κερασιού
Το έλαιο κερασιού περιέχει ελαϊκό οξύ, βιταμίνη Α και φυσικές τοκοφερόλες.
Είναι ευεργετικό σε έλαια μπάνιου και λειτουργεί επίσης πολύ καλά ως ένα διεισδυτικό λάδι μεταφορέα στην αρωματοθεραπεία.Έχει παρόμοιες ιδιότητες με τα γλυκό αμύγδαλέλαιο και ροδακινέλαιο, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με παρόμοιο τρόπο όπως ένα σταθερό, μαλακτικό συστατικό για την παραγωγή σαπουνιού.
Το λάδι αυτό προέρχεται από το κουκούτσι του κερασιού. Είναι ένα από τα πλούσια και θρεπτικά λάδια χωρίς ωστόσο να επιβαρύνει την επιδερμίδα. Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ολεϊκό και λινολεϊκό οξύ, βιταμίνη Α, βιταμίνη Ε καθώς και α, β και γ τοκοφερόλες. Η αυξημένη αντιοξειδωτική του δράση το κατατάσσει στις υψηλές προτιμήσεις των γυναικών για προϊόντα αντιγήρανσης. Παράλληλα συσφίγγει τους πόρους της επιδερμίδας. Η λεπτόρρευστη υφή του, το κάνει κατάλληλο για κάθε είδους επιδερμίδα, αφού απορροφάται άμεσα και δεν αφήνει ίχνος λιπαρότητας. Είναι όμως απαραίτητο, για τις ώριμες και ξηρές επιδερμίδες. Χρησιμοποιείται σε προϊόντα περιποίησης προσώπου, σώματος και μαλλιών. Λόγω της αφθονίας του σε Ω9 λιπαρά οξέα, περιποιείται τα μαλλιά τα κάνει δυνατά, λαμπερά και ευκολοχτένιστα. Συγχρόνως, είναι πολύ καλός μαλακτικός παράγοντας ενυδατώνοντας το τριχωτό της κεφαλής, αντιμετωπίζοντας την πιτυρίδα και την ξηροδερμία.
Πηγές:
http://www.foodbites.eu/j15/el/trofima/food-basics/frouta-laxanika/1786-kerasia
Notice The Product 